3 Şubat 2011 Perşembe

SERDAR SENGİR (1983----)


Serdar Sengir 1983 yılında Erzurum’da doğdu. Kendisini aşağıdaki şiiri ile anlatıyor.

Seksen üç yazıydı ben doğduğumda 
Kenan efendinin hüküm sürdüğü zamanlar 
Az kaldı adımı Kenan koyacakmış babam yağcılık olsun diye 
Kızamık çıkarmadım diye berbere götürmüş 
Ensemden kan almaya 
Kimisi adam olmaz demiş benim için, kimisi olmadı veririz bir terziye demiş 
Kimi de hüzünleri tutuşturmuş körpe ellerime 

Seksen dokuz kışında zatürre olmuşum 
Anadolu kışı ezmiş ciğerimi 
Anacığım kadınlar hamamında iyice terletmişti beni 
Dönerken elinden kaymışım 
Hava buzmuş 
Ben ölmeyim diye atmış kendini yerlere ve bacağını sürütmüş nankör buzcuklara 

Kendi başıma ve isteyerek ağladığımda doksan dörttü 
On bir yaşındaydım… 
Oruç tutuyordum iyiden iyiye 
Sabahtan öğleye kadar 
Sonra yarım ekmek ve şeker 
Ver elini viran evler 
İftarı bekliyordum inadına açmışım gibi 
Sevmiyordum bilyeleri kaybetmeyi 
Bir de büyüyünce ne olacaksın sorularını 
Adam olacağım ulan diyemiyordum haliyle 
Bilmiyordum adamlığı 

Doksan sekizdi yokluklara sarılmayı öğrendiğimde 
Bu sefer sevgili için ağlama zamanı geliyordu 
Ağlıyordum… 
Kaybetmeyi öğreniyordum usulca 
Rüyalarıma giren kadınlar oluyordu ara sıra 

Ve iki tane bin zamanında aşkı tatmaya başlıyordum 
Hayatı tek başıma göğüslemeyi öğrenişimin miladıydı 
Çalışmaya başladığım zamanlar 
Amelelik yapıyordum inadına 
Bir de ucuz kahve köşelerinde vatan kurtarıyordum 
İnsanları yargılıyordum müziğinden ve renginden ötürü 
Yıkıl ulan diyerek hem de! 
Akşamları yargıladığım müzikleri dinliyordum kendime inat 
Yatağımın içinde, inatla dinliyordum 
Seviyordum ne de olsa 
Kışın karlara imza atıyordum 
Bir de cenneti parsellemiştim kendime 

Dedim ki kendi kendime birazda devlete hizmet edelim 
Gittim memur oldum bir fakirhanede 
Galiba iki tane bin yılda burada öleceğim…