Refik Durbaş; 10 Şubat 1944 tarihinde Erzurum’un Pasinler ilçesinde doğdu. 1954 yılında ailesi ile İzmir’e göç etti.
1965 yılında İzmir Namık Kemal Lisesinden mezun olarak, İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne girdi. Ancak öğrenimini yarıda bırakarak çeşitli işlerde çalıştı ve en son Cumhuriyet gazetesinde redaktörlük yaparak oradan emekli oldu.
Aşağıdaki dizeler 30 Kasım 2018 tarihinde hayatını kaybeden Refik Durbaş’a aittir.
1965 yılında İzmir Namık Kemal Lisesinden mezun olarak, İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümüne girdi. Ancak öğrenimini yarıda bırakarak çeşitli işlerde çalıştı ve en son Cumhuriyet gazetesinde redaktörlük yaparak oradan emekli oldu.
Aşağıdaki dizeler 30 Kasım 2018 tarihinde hayatını kaybeden Refik Durbaş’a aittir.
Ey ezilmişlik!
Bir gün ben de ulaşacağım kapılarına.
Yoksulluğun o sonsuz panayırını aşacağım.
Aşkın şiirini ve memuriyetini kuracağım,
Ve elbette bitecek zamanla edebiyat tarihi.
Sevdanın ve alkolün kahramanlığı er mektupları,
Gurbetin yüreğimi dağlayan diktatörlüğü.
Sevgilim acemi bir karanfil gibi açıyor,
Her sabah şehrin yanaklarında.
Bense her gece sıkıntıdan ve yeminden,
Elbiseler biçiyorum, namussuz ve onurlu sevdalar,
Dağları dağları da deliyor yalnızlık.
Işıdım yoksulluğa, perişanlığa.
Uykusuz kamyonlar çizdim gecenin alnına,
Devşirme köyler, puslu kasabalarda dolaştım.
Kaç yıl,
Umudun ve ezilmişliğin çadırında besledim,
Yorgunluğu,
Sokakların dilber ellerinden öptüm.
Saçlarını okşadım dağların,
Ve kuşlar bile uğramazken karanlığıma.
Şimdi hey desem şehri saçaklarından sarsıyor yalnızlığım……
