4 Aralık 2008 Perşembe

Muhammet Hazık Efendi (1690-1762)

1690’da Erzurum’da doğdu. Babası İspir’li büyük alim Ebubekir Efendi’dir. Erzurum medreselerinde eğitim gördükten sonra, öğrenimine bir süre İstanbul medreselerinde devam etmiş, daha sonra Erzurum’a dönmüştür.

Erzurum medreselerinde uzun yıllar müderrislik yapan Hazık Efendi, Erzurum müftülüğü görevinde de bulunmuştur. 1762 yılında vefat eden Hazık Efendi’nin vefatına talebesi Erzurumlu İbrahim Hakkı,

“Hakkı denildi fevtine tarih
Hakka yöneldi Hazık Efendi”

Beytiyle tarih düşmüştür. Kabri Erzurum’un Tuzcu köyündedir. Muhammet Hazık Efendi’nin bilinen eserleri Divan’ı ve Beyzavi tefsiridir.

Aşağıdaki gazel Muhammet Hazık Efendinindir.

"Aşkınla gönlüm nurdur,
Her bir demi bir surdur
Mey nuş-u cam hurdur
Geh mes ü geh mahmurdur.

Herkes bana mahrem değil
Mahrem olan adem değil
Küstah olursam gam değil
Divaneler mazurdur.

Aç çeşm-i can sorma haber
Sırr-ı enel hak'dan haber
Dünyaya baksan ser-te-ser
Her zerre bir mansurdur.

Bi zevk olan erkek dişi,
Beyhude gerdiştir işi
Kendüsüni bilmez kişi
Lütf-u hudadan dur'dur.

Bak bülbüle gülzarı gör,
Güllerde mürg-ü zarı gör
Esma içinde yâri gör,
Biganeden mesturdur.

Her kişinin ermez eli,
Erenlere derler deli
Viranedir gönlüm veli,
Amma yine ma'murdur.

Didar-ı yare aşıkım,
Aşkımda amma sadıkım
Tarh-ı gazelde HAZIK'ım,
Tab'ım bana mezburdur"