Arap Şeko 1945 yılında Erzurmun merkeze bağlı Ağveren köyünde doğdu. İlkokulu bitirdikten sonra okumayarak çeşitli işlerde çalıştı, en son Erzurum Göğüs Hastalıkları Hastahanesine girerek oradan emekli oldu. Şeko’yu Erzurum’da tanımayan yoktur. Esmer teni nedeni ile kendisine arap lakabı takılmış ama o bu lakap dan hiç gocunmamıştır. Elinden her iş gelirdi ama hiçbir işi tam yapmazdı.
“Eskiden Erzurum’da ramazanlar çok renkli geçerdi. Ramazanların en renkli olaylarıda insanların birbirlerine takılmalarıydı. Arap Şeko’da şaka yapılması, kızdırılması en fazla zevk veren insanların başında geliyor.:
İftara yarım saat kala arkadaşları yanına gelir;
- "Şevket Usta gel dağa kadar gidelim, vakit geçmek bilmiyor, belki çabuk geçer." diyerek arabaya bindirirler.
Palandöken'e doğru, arabanın gidebileceği yere kadar giderler, iftara beş on dakika kalmıştır.
- "Usta galiba ön lastik patladı mı ne, bir bak." derler.
Şeko arabadan iner lastiğe bakmaya, onlar Şeko'yu orada bırakır, gaza basarlar doğru aşağıya, Erzurum’a. Güzelce iftarlarını yaparlar ve Şeko’nun geleceği yerde beklemeye başlarlar.
Şeko bitkindir, şeko tiryakidir, şeko kızgındır. Ramazanda küfredilmez ama o küfretmek zorundadır.
- "Ula ağ……s….., bi tene bile cıgara bırahmadızçi bari orucumi açim, gavatlar."
