Geceler davul gibi,
Zafer aşkıyla çalınırken,
Köşe başındaki sükût
Rengârenk savuşuyor.
Sanki her ağaç dibi,
Doksanüç şehîdine kefen,
Sırtlarda envâr-ı şühût,
Göklerle kavuşuyor.
Görmek kimin nasîbi,
Gün ışığına daha erken,
Bu gecelerde yağan kut,
Uzletle konuşuyor.
Seyyâreler çul gibi,
Gece koynunda salınırken,
Nûrânî şavk bulut, bulut,
Gündüzleri okşuyor.
Önder Çağıran
