Aşık Ümmani; Oltu ilçesinin Çamlıbel (Ardos) nahiyesinde
1911 yılında doğdu. Asıl adı İbrahim Sarıkaya olan Ümmani okula gidemediği için
köklü bir eğitim görmedi, askerden sonra Erzurum Belediyesinde işçi kadrosunda çalışarak emekli oldu.
Emekli olduktan sonra hayatını kaybettiği 75 yaşına kadar, aşık kahvelerinde saz eşliğinde
kendi şiirlerini veya diğer aşıkların sevilen deyişlerini okudu, Hasır Handa
halk hikayeleri anlattı.
Aşağıdaki şiir Aşık Ümmani’ye aittir.
Mevla Diye Diye
Cahilem cuzi kemala
Erem Mevla diye diye
Dertliyem derdime derman
Sürem Mevla diye diye
Görsem fahri kainatı
Deyilem dünya inatı
Hemen dosta emaneti
Verem Mevla diye diye
İstemem tahtı tacını
Almasın benden pacını
Yarın derdim ilacını
Soram Mevla diye diye
Mevlâm sever gerçeğini
Hoş görmüşem pürçeğini
Dost bağının çiçeğini
Derem Mevla diye diye
Güzel görünür bu sima
Cananım gönderse nama
Kalbimde bir iman bina
Kuram Mevla diye diye
Umman çeker gılugalın
Tasdik etmiş bağda gülün
Nola kim cennet cemalin
Görem Mevla diye diye
