Mertlik denildi mi ben gelirim akla.
Mekânım Erzurum, Erzurum yayla...
Yiğitten yiğidim erden de âlâ.
Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Palandöken kadar yücedir bu baş.
Palandöken gibi başım dumanlı,
Yayla çocuğuyum, mert delikanlı,
Ben ölümden korkmayan, ben dokuz canlı.
Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Kalleşe düşmanım, mazluma yoldaş.
Davul-zurna sesi nabız atışım.
Harbi hatırlatır o bar tutuşum.
Hırçın rûhum gibi sertçedir kışım.
Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Benim ile oyun olmaz arkadaş.
Dünyaya hükmeden dirâyet bende.
Şecaat, basîret, ferâset bende.
Ben mert oğlu merdim, hâmiyyet bende.
Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Hem gönül ehliyim, hem ehl-i sırdaş.
Ben, Bilge kağan, Alparslan neslindenim.
Savaşlar mezarım, bayrak kefenim.
Vatana kurbandır fani bedenim.
Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Canım yine ister kutlu bir savaş.
Ben, çatma kaş, şahin bakışlı dadaş.
Ben kefeni kanla nakışlı dadaş.
Ben, tarihten daha da yaşlı dadaş.
Ben, Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Dadaş demek, büyük demektir gardaş.
Doru at üstünde bir babayiğit.
Gözler çakmak çakmak, elinde cirit.
Fır döner meydanda aslan mücahit!...
O, Erzurumludur, dadaştır dadaş!...
Bu can da dadaştır, bilesin adaş.
CAHİT CAN
