DADAŞ

 DADAŞ 

Bir ak durur, ak ışıklar ortasında, 

Palandöken'de dumlu'da. 

Aziziye tabyaları var ya, 

ömülmüş uyur karlar altında.

Göz kamaşır, bakamaz,
Erzurum bu, 

Kar yağmış kat, kat üstüne. 

Ne kara, ne al, ne yeşil, 

Bir ak dünyadır, habire büyür dağdan dağa. 

Erzurum’liyam der Dadaş, 

Soğuk sular katmış gövdesine çile'yi. 

Ayaklanmış çınar örneği yürüyüşü ki, 

Bunda ola... 

Bir heybet anıtı dikilse, 

Örnek olurmuş sanata. 

Erzurum’liyam der Dadaş,

İnanmışım, arınmışım kirlerden, 

Dokuz ay ak görmüş ak düşünmüş, 

Beşikten mezara dek, ak davranmışım. 

Dağlar örneği dikse başım, 

Haşa çiğliğimden, gururumdan değil ha, 

Emrah'tır, Köroğlu'dur arkadaşım.   

Erzurum’liyam der Dadaş: 

Esmer, uzun, çatık kaşlı yiğit. 

İnce burnu, kartal gagasına eş, 

Gönlümde yerin var, 

Beğim, yiğidim arkadaş.   

İbrahim MİNNETOĞLU