Oltu çayı kızıl akıyor yine
Senden gidiyorum yar bilmiyorsun
Burası Erzurum yazında bile
Dağlarına yağar kar bilmiyorsun
Bulanık gururum şimdi paklaştı
Omuzlarım çöktü,saçlar aklaştı
Senden uzaklaştım ölüm yaklaştı
Gel artık zamanım dar bilmiyorsun
İçimde sensizlik bir volkan olmuş
Yanmak için ateş gerekmiyormuş
Bir kere aşık ol o yetiyormuş
Sensizken yüreğim har bilmiyorsun
Güneşim kayboldu,hadi sende bat
Kalbim delik deşik birde sen kanat
Ardından ağlayan ayvaya inat
Benim o hep gülen nar bilmiyorsun
Çile olmamalı senin sanatın
Ey bütün insanlık vurun kanatın
Bana merhem senin elin kanadın
Kapanmıyor yaram sar bilmiyorsun
İçimde dünyalar savaştı durdu
En son batı yanım doğuyu vurdu
Beynim şah,gözlerim kör sultan oldu
Yüreğim ortada çar bilmiyorsun
Bu kaçış kadere bile ters olur
Bu gidişten belki gönlüm ders alır
Bir gün acın biter bende hırs kalır
O gün bana güler zar bilmiyorsun
Ağlarken hep seni güldüren bendim
Bir sızın oldu mu dindiren bendim
Senin için beni öldüren bendim
İçimde bir umut var bilmiyorsun
Eğer ecel gelmez döner gelirsen
Eskisi gibiysen hala benimsen
Erzurum'a bahar olur sinersen
Burada oynanır bar bilmiyorsun
Abdülkadir Karaca
