Savaş sırasında, Erzurum'u Anado lu içlerine doğru yürümelerine tek engel olarak gören ve de ne pahasına olursa olsun kenti ele geçirmek isteyen Ruslar, 8 Kasım'ı 9 Kasım 1877'ye bağlayan gece, işbirlikçi Ermenilerin kılavuzluğunda, Aziziye Tabyası'na baskın yapmış, Türk askerinin kahramanca savunmasına rağmen ilk mevzileri aşarak içeri girmişlerdi. Tabyada boğaz boğaza bir savaş, adeta kıyamet günü yaşanıyor, her geçen dakika şehit olanların sayısı hızla artıyordu. Yarbay Bahri Bey, komutasındaki askerlerle bu şiddetli saldırıya karşı koymaya çalışırken, bir taraftan da bir haberciyle durumu komutan Ahmet Muhtar Paşa'ya bildirmişti. İşte bu sırada Erzurum'da camilerin minarelerinden:
"Ey ahali, Moskof Aziziye'ye girdi. Vatanını seven askerimizin yardımına koşsun" çağrıları yükselmeye başladı.
Günlerden beri heyecan içinde Rus saldırısını bekleyen Erzurum halkı; önce Ayaspaşa daha sonra da kentin bütün camilerinden yükselen bu çağrıyı duyunca, kadını, erkeği, çocuğuyla birlikte, evlerin den boşalıverdi. Bendini yıkmış su gibi, ateşe rağmen herkes; balta, yatağan, kılıç, bıçak, satır ne bulursa kapıp dışarı fırlıyor, Aziziye Tabya sı'nın bulunduğu Topdağı'na doğru akıyordu. Bunlar arasında Nene Hatun da vardı.
O gece orada, Erzurum halkı, askeri, kadını, erkeğiyle birlikte bir kahramanlık destanı yazdı. Böylesine şiddetli bir karşı koyma beklemeyen Ruslar önce şaşırdılar; daha sonra da panik içinde geri çekildiler. Olay, 'Aziziye Zaferi' adıyla kayda geçti ve Nene Hatun'un adı da 'Aziziye Kahramanı' olarak ebedileşti.
Bütün şehitlerimizin ruhu şad olsun. Yüce Mevlam bu mukaddes Ülkeyi her türlü sıkıntıdan korusun.
