İSTİKLAL MARŞIMIZ

1920 yılında zamanın Genel Kurmay Başkanı İsmet İnönü ordu adına, Milli Eğitim Bakan Vekili Dr. Rıza Nur’a memleket için bir milli marşın yazılmasını önerdi. 

Yarışma Milli Eğitim Bakanlığının genelgesiyle okullara ve basın yoluyla da Türk şairlerine duyuruldu. Yarışmaya 724 parça şiir katıldı. Bunlardan 5 tanesi milli marş olmaya layık görülerek son elemeye bırakıldı.

-1-
Türk'ün evvelce büyük bir pederi
Çekti sancağa hilal-i seferi
Kanımızla boyadık bahr-ü berri
Böyle aldık bu güzel ülkeleri.

İleri, arş ileri, arş ileri
Geri kalsın vatanın kahbeleri.

Seni ihya için ey namı büyük

Vatanım uğruna öldük, öldük
Ne büyük kaldı bu yolda ne küçük
Siper oldu sana dağlar gibi Türk.

Yürü, ey milletin efradı yürü
Ak süt emmiş vatan evladı yürü. 

Vatan evladını kurban edeli
Milletin hür yaşamaktır emeli
Veremez kimseye bir Çamlıbel'i
Bağlanır mı acaba Türkün eli. 

İleri, arş ileri, arş ileri
Çiğnenir çünkü kalan yolda geri.

Hüseyin Suat

-2-

Göz yaşına veda et

Ey güzel Anadolu

Hakkını korur elbet

Türkün bükülmez kolu.

Cenk ederiz genç, koca

Bugün değil yarın da

Yadımız ağladıkça

İzmir ezanlarında.

Hak yolunda kan olur

Dünyalara taşarız

Ya şerefle vurulur

Ya efendi yaşarız.

Her gün yeni bir hile

Arkasında satıldık

Her gün yeni bir dille

Yurdumuzdan atıldık.

Yeter ey Kabemizi

Elimizden alanlar

Alıkoyamaz bizi

Yolumuzdan yalanlar.

Kemalettin Kami

-3-

Ey Müslüman, ey Türkoğlu

Açıldı İstiklal yolu

Benim bu son günlerimdir

Diyor size Anadolu.

Çek sancağı Türk ordusu

Olmaz Türkün can korkusu.

Esarete dayanır mı Türk vatanı, Türk namusu

Bu son savaş bize farzdır

Fırsatımız gayet azdır.

Muzaffer ol da ey millet

Altın ile tarih yazdır.

Birleşelim özümüzden

Dönmeyelim sözümüzden

Hem silelim bu lekeyi

Tarihteki yüzümüzden.

İskender Haki

-4-

Altı bin yıl efendilik yaptın

Kahraman Türk idi cihanda adın

Bir ateşten siperdin İslama

Sönmeyen bir güneş gibi yaşadın.

Ey büyük ünlü milletim ileri

Hasmına çiğnetme koş bu şanlı yeri

Düşmanın bir cihansa dostun Hak

Hakkın elbette müstakil yaşamak.

Atıl, ez, vur, senindir istiklal

Ebedi parlasın şu al bayrak

Ey benim şanlı milletim ileri

Ele çiğnetme koş bu ülkeleri.

M

-5-

Yıllarca altı cephede ateşle kanlara

Türkün hilal-ü dinine düşman olanlara

Ceddin o, yıldırım gibi saldın zaman zaman

Yüksek başın eğilmedi bir an cihanlara.

Ey kahramanlar ordusu, ey yıldırım-şitab

Göster cihan-ı mağribe bir kanlı inkılab.

Ey mazi-i havariki bin dasitan olan

Garbın zalam-ı zulmüne yüz yıl kılınç salan

Arslan yürekli ordu/ demir giy, silah kuşan

Zira hududu kapladı ateşle kan duman.

Arslan mücahit ordusu, ey haris-i salah

Destinde seyf-i hak gibi bin şanlı bir silah

Açtın sema-yı millete pür nur bir sabah

Ati bizim, bizim artık vatan, zafer, felah.

Ey kahramanlar ordusu, ey yıldırım şitab

Göster cihan-ı mağribe bir şanlı inkilab.

  

Mehmet Muhsin

Para ödülü nedeniyle yarışmaya katılmayan Mehmet Akif ‘in ikna edilerek yarışmaya katılması sağlandı. Mehmet Akif’in şiiriyle birlikte diğer şiirler, askeri birliklere gönderilerek, asker üzerinde tesiri en fazla olan eserin Mehmet Akif’in şiiri olduğu belirlendi.

Mehmet Akif’in Marşı, Hamdullah Suphi Tanrıöver tarafından Meclis’te okundu. Büyük bir coşkuyla dinlenen marş, sık sık alkışlarla kesildi. 12 Mart 1921 tarihinde öğleden sonraki oturumda KAHRAMAN ORDUMUZA ithaf edilen marş, İSTİKLAL MARŞI olarak kabul edildi.

İSTİKLAL MARŞI

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal...
Hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana va'dettigi günler hakk'ın...
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri 'toprak!' diyerek geçme, tanı:
Düşün altında binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şuheda fışkıracak toprağı sıksan, şuheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım,
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na'şım;
O zaman yükselerek arsa değer belki başım.

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Mehmet Akif Ersoy