O sabah Aziziye’de
Sümbüller perişandı.
Dalga dalga bacıların saçları gibi,
Gelincik gördüm al al
Sanki birer damla kandı.
Dadaşların mezar taşıdır belki dedim,
Kalbim intikam istedi, gözlerim kinle yandı.
Paslı bir kılıç vardı yerde,
Uzandım kırılmış.
Sapı elimde kaldı.
Kim bilir hangi dadaş şehit düşüp kalmış.
Göğüs geçirdim derin derin.
Ve gönlüm bir hayale daldı.
Bütün kurtarıcısı bu güzel yerin,
Elimdeki kerek keleç, yerdeki taştı.
Sonra hatıralar silindi yavaş yavaş.
Uzaktan naralarla kükredi dadaş,
Kükredi Aras’ım, Dumlu’m Çoruh’um,
Kükredi uzaktan şanlı Erzurum.
Yüksel KÜPELİOĞLU
